Με την απόφασή του 2316/2009 που θεωρήθηκε χθες, ο Άρειος Πάγος (Β1 Πολιτικό Τμήμα) δικαιώνει συμβασιούχο βιολόγο-ανοσιολόγο η οποία απασχολήθηκε επί σειράς ετών στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας με αλληλοδιαδοχικές συμβάσεις χαρακτηριζόμενες ως «έργου» με τις οποίες καλύπτονταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Σχολής.
Πρόκειται για το θετικό τέλος μια πολύχρονης δικαστικής διαδικασίας (η διαφορά ξεκίνησε με αγωγή της εργαζόμενης από το 2004!) Η εργαζόμενη προσλήφθηκε από την Σχολή για πρώτη φορά στις 1/3/1998, με σύμβαση που κατ’ επίφαση χαρακτηρίστηκε από την εργοδότρια ως σύμβαση «έργου», και η οποία ανανεώθηκε επανειλημμένως έως και τις 9/9/2004. Κατά το χρονικό αυτό σημείο, η Σχολή έπαυσε να αποδέχεται την εργασία της, την οποία προσέφερε σε όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα υπό την ειδικότητα της βιολόγου - ανοσιολόγου και η οποία συνίστατο μεταξύ άλλων στη συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα για το AIDS, στην εποπτεία ασθενών και, αναλόγως της σοβαρότητας των περιστατικών και σε συμμετοχή κατά την εξέτασή τους, στη συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα, σε εκπροσώπηση του τμήματός της, στη συμμετοχή σε προγράμματα διδασκαλίας επί του γνωστικού αντικειμένου της επιδημιολογίας, τα οποία διοργανώνονταν από τη Σχολή.
Ιδιαίτερη αξία είχε η απασχόλησή της σε ερευνητικό επίπεδο σχετικά με το AIDS, η οποία αποτελούσε και το κύριο αντικείμενο εργασίας της, δεδομένου ότι αποτελεί επίσης και πάγιο αντικείμενο έρευνας της Σχολής, η οποία λειτουργεί υπό τη νομική μορφή του ΝΠΔΔ.
Στην πραγματικότητα λοιπόν, επρόκειτο όχι για ρητά ή σιωπηρά ανανεωνόμενες συμβάσεις έργου με την εναγομένη, αλλά για μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, που καταρτίστηκε την 01/03/1998, καθώς κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της αντιδίκου, και όπως προαναφέρθηκε, μόνο κατ’ επίφαση χαρακτηρίζονταν ως τέτοιες (δηλαδή «συμβάσεις έργου»). Οι ανωτέρω ισχυρισμοί της επιβεβαιώθηκαν αρχικά με την υπ’ αριθμόν 48/2006 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε επί της από 21/11/2004 αγωγής της, την οποία επικύρωσε η υπ’ αριθμόν 1836/2007 απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της η Σχολή μέχρι και σήμερα δεν την απασχολούσε παρά το γεγονός ότι δεν είχε ζητήσει την αναστολή εκτέλεσης της Εφετειακής (τελεσίδικης) Απόφασης, η οποία μέχρι σήμερα παραμένει ανασφάλιστη στην Ελλάδα αν και κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού τίτλου στην Αγγλία !
Κατά τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της Δημήτρη Περπατάρη οι πρόσφατες αποφάσεις και εισηγήσεις του Αρείου Πάγου υπέρ των συμβασιούχων εργαζομένων δεν πρέπει να παραμείνουν μεμονωμένες περιπτώσεις νομολογιακών οάσεων στο μέσο της εργασιακής ερήμου, αλλά να αποτελέσουν κατευθυντήριο άξονα αντιμετώπισης από την Κυβέρνηση του τεράστιου κοινωνικού προβλήματος των συμβασιούχων της χώρας μας.
