ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
(έβδομο τμήμα) της 11ης Φεβρουαρίου
2021 (*)
«Προδικαστική παραπομπή – Κοινωνική πολιτική – Οδηγία
1999/70/ΕΚ – Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από
τη CES, την UNICE και το CEEP – Ρήτρα 5 – Μέτρα για την πρόληψη των καταχρήσεων
από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου –
Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα – Διαδοχικές συμβάσεις ή
παράταση της πρώτης σύμβασης – Ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο – Απόλυτη
συνταγματική απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου
σε αορίστου χρόνου – Υποχρέωση σύμφωνης ερμηνείας»
Στην υπόθεση C‑760/18, με αντικείμενο αίτηση
προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Μονομελές
Πρωτοδικείο Λασιθίου (Ελλάδα) με απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2018, η οποία
περιήλθε στο Δικαστήριο στις 4 Δεκεμβρίου 2018, στο πλαίσιο της δίκης Μ.Β.
κ.λπ.
κατά
Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) «Δήμος Αγίου
Νικολάου»,
Συγκεκριμένα επισημαίνει το Δικαστήριο ότι:
– (σκ. 71) «Όσον αφορά τη σημασία του γεγονότος ότι το άρθρο
103 παράγραφος 8 του Ελληνικού Συντάγματος τροποποιήθηκε μετά την έναρξη της
ισχύος οδηγίας 1999 70 και πριν από τη λήξη της προθεσμίας για τη μεταφορά της
στο εθνικό δίκαιο με σκοπό να απαγορευτεί απόλυτα στο δημόσιο τομέα η μετατροπή
των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, αρκεί η
υπενθύμιση ότι μια οδηγία, παράγει έννομα αποτελέσματα έναντι του
κράτους-μέλους αποδεκτή και, συνεπώς, έναντι όλων των εθνικών αρχών είτε
κατόπιν της δημοσίευσης της είτε, ανάλογα με την περίπτωση, από την ημερομηνία
της κοινοποίησης της»,
– (σκ. 72) «Εν προκειμένω η οδηγία 1999/70 προβλέπει ρητά
στο άρθρο 3 ότι αρχίζει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσης της στην επίσημη
Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δηλαδή στις 10 Ιουλίου 1999»,
– (σκ. 74) «κατά συνέπεια όλες οι αρχές των κρατών μελών
ακόμα και όταν προβαίνουν σε αναθεώρηση του συντάγματος έχουν την υποχρέωση να
εξασφαλίζουν την πλήρη αποτελεσματικότητα των διατάξεων του δικαίου της
Ένωσης».
Κατόπιν τούτου το Δικαστήριο καταλήγει ότι ο εθνικός
δικαστής υποχρεούται να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει όλες τις διατάξεις του
εσωτερικού δικαίου (εν προκειμένω τις διατάξεις του άρθρου 8 παρ. 3 ν.
2112/1920 – σκ.63) προκειμένου στο πλαίσιο της ρήτρας 5 της οδηγίας 1999/70 να
αποτραπεί η καταχρηστική χρησιμοποίηση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου,
μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια
μετατροπή όσον αφορά το δημόσιο τομέα.
