Δήλωση Δημήτρη Περπατάρη για την κατάργηση διαιτητικών αποφάσεων στηνεφημ. Ελευθεροτυπία

Περπατάρης: Ανοίκειοι υπαινιγμοί
**Απροσχημάτιστη και αντισυνταγματική χαρακτηρίζει τη νομοθετική κατάργηση και αναδρομικά και για το μέλλον του συνταγματικά κατοχυρωμένου θεσμού της Διαιτησίας, ο εργατολόγος Δημ. Περπατάρης. Χαρακτηρίζει μάλιστα ανοίκειους τους υπαινιγμούς του υπουργού Εργασίας για κάποιους «καθόλου έξυπνους αλλά ιδιαιτέρως πονηρούς», αφού σε πολλές των περιπτώσεων και οι μεσολαβητές και οι διαιτητές έχουν οριστεί με κοινή συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Απευθύνει μάλιστα κρίσιμα νομικά ερωτήματα όπως:

** Είναι συνταγματικά ανεκτή η κατάφωρη παραβίαση του ίδιου του Συντάγματος και η αναδρομική κατάργηση του επίμαχου νόμου (1876/1990);

** Οι αποδοχές που ήδη έχουν καταβληθεί θα αναζητηθούν;

** Τι θα συμβεί με τις 36 μεσολαβητικές διαδικασίες που είναι σε εξέλιξη;

** Δεν καταργείται η συλλογική αυτονομία, αφού στην πράξη με αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας (και του ΔΝΤ) θα καθορίζεται εσαεί το θεμιτό ποσοστό μισθολογικών αυξήσεων;

Δείτε το όλο δημοσίευμα κάνοντας κλικ εδώ

Δικαιώνεται συμβασιούχος του ΟΤΕΚ με αλληλοδιαδοχικές συμβάσειςορισμένου χρόνου

Με την υπ΄ αριθ. 5300/2010 οριστική Δικαστική Απόφαση διαδικασίας Ασφαλιστικών Μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δικαιώνεται συμβασιούχος του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΤΕΚ) με αλληλοδιαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Η απόφαση δέχεται ότι η εργαζόμενη-αιτούσα η οποία απασχολήθηκε με την ειδικότητα της θυρωρού, κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Οργανισμού και λόγω των σημαντικότατων προβλημάτων επιβίωσης που μετά την απόλυσή της αντιμετώπιζε (δύσκολη και με επιπλοκές επέμβαση στον πνεύμονα και ανάληψη στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας το οποίο χρηματοδοτούσε αποκλειστικά από τις αποδοχές της εργασίας της ) υποχρεώνει τον Οργανισμό να την απασχολεί μέχρι και την έκδοση Εφετειακής (τελεσίδικης δηλαδή Δικαστικής Απόφασης) δηλαδή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική νομολογία που θέτει την κόκκινη γραμμή δικαστικής προστασίας των απολυθέντων συμβασιούχων εργαζομένων αυτής της δύσκολης μετά το ΔΝΤ περιόδου τόσο για τις εργασιακές σχέσεις όσο και για την νομοθεσία προστασίας των εργαζομένων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Απόφαση εκδόθηκε στις 28 Ιουνίου 2010 ενώ η εργαζόμενη είχε ασκήσει Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων ήδη από το 2008 (με την απόλυσή της ) η δε κυρία αγωγή της έχει προσδιοριστεί για τον Μάρτιο του 2011, ημερομηνίες που από μόνοι τους δείχνουν το οξύτατο πρόβλημα ως προς τους χρόνους απονομής της Δικαιοσύνης στον τομέα του Εργατικού Δικαίου στην χώρα μας.

Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος της εργαζόμενης εργατολόγος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΠΑΤΑΡΗΣ δήλωσε με αφορμή τη δημοσίευση της σημαντικής αυτής Δικαστικής Απόφασης : Με τις Αποφάσεις τους αυτές ο Έλληνες Δικαστές πείθουν ότι ο ανεξάρτητος δικαστικός έλεγχος μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό θεσμό προστασίας των εργαζομένων που αποτελούν αντικείμενο πολλαπλής και διαρκούς εκμετάλλευσης όποιο νομικός μανδύας και αν έχει χρησιμοποιηθεί για την εκμετάλλευσή τους αυτή (διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, έργου, προγράμματα stage κλπ). Η ετυμηγορία τους αυτή αποκτά και ουσιαστική αλλά και συμβολική σημασία σε μία εποχή που υπό την εκβιαστική σκέπη του ΔΝΤ επιχειρείται τόσο στην πρακτική όσο και στην εργατική νομοθεσία η πλήρης ελαστικοποίηση μέχρι κατάργησης οποιουδήποτε (έστω και ελάχιστου) προστατευτικού πλαισίου των εργασιακών δικαιωμάτων.

Φως στο τούνελ για συμβασιούχους ορισμένου χρόνου

Αναδημοσίευση από τη εφημερίδα
Ελευθεροτυπία - www.enet.gr

Απόφαση-πιλότο για χιλιάδες συμβασιούχους που απασχολούνται με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, αν και επί της ουσίας καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εξέδωσε με απόφασή του (την 5300/2010) το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας.

Το δικαστήριο δικαίωσε εργαζόμενη στον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΤΕΚ), που απασχολούνταν επί τέσσερα χρόνια (2004-2008) με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ως θυρωρός, κρίνοντας ότι επρόκειτο για μια ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου και ότι η αιτούσα κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Με αυτό το σκεπτικό, το δικαστήριο -που έλαβε υπόψη και τα προβλήματα επιβίωσης τα οποία αντιμετώπιζε η γυναίκα μετά την απόλυσή της- υποχρέωσε τον ΟΤΕΚ να δέχεται τις υπηρεσίες της και να της καταβάλλει τις αποδοχές της μέχρι την έκδοση απόφασης επί της κύριας αγωγής, που έχει προσδιοριστεί να συζητηθεί τον Μάρτιο του 2011.

Οπως μεταξύ άλλων αναφέρεται στο σκεπτικό του δικαστηρίου, «οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας που η αιτούσα συνάπτει με την καθ' ου από τον χρόνο πρόσληψής της έφεραν τον τίτλο των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, ο οποίος δεν δικαιολογείται από τη φύση και τον σκοπό της παρεχόμενης εργασίας... και δόθηκε με προφανή σκοπό την καταστρατήγηση των νόμιμων δικαιωμάτων της ενάγουσας». Επισημαίνεται επίσης ότι επί της ουσίας υποκρύπτεται μια ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου «λαμβανομένου υπόψη ότι παρέχει την εργασία της συνεχώς και αδιαλείπτως προς εξυπηρέτηση μόνιμων αναγκών του εναγομένου».