 |
| Της Ευας Καραμανωλη |
Την οδό του «Διατάγματος Παυλόπουλου» για τους συμβασιούχους του Δημοσίου που επισήμως κάλυπταν εποχικές ανάγκες, ωστόσο, όπως κρίθηκε από τα δικαστήρια επρόκειτο περί «παγίων και διαρκών», φαίνεται ότι ακολουθεί και το καθεστώς των stagers (εργαζόμενοι σε καθεστώς μαθητείας). Ηδη, σωρεία εργασιακών διατάξεων –που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο– έχει προκαλέσει μπαράζ προσφυγών κι αυτό συμβαίνει και με το καθεστώς των stagers μετά την πρόσφατη απόφαση-νομολογία του Πρωτοδικείου Αθηνών που δικαιώνει δύο εργαζομένους που απασχολούνταν ως «μαθητευόμενοι», υποχρεώνοντας το υπουργείο Εργασίας να τους επαναπροσλάβει. Βέβαια, η απόφαση του Πρωτοδικείου δεν επιλύει το πρόβλημα των περίπου 120.000 εργαζομένων οι οποίοι απασχολήθηκαν με προγράμματα stage, αφού το Δημόσιο, παραβιάζοντας νομολογία του Αρείου Πάγου αλλά και απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δεν καταβάλλει αμοιβή στους επαναπροσληφθέντες. Αυτό σηματοδοτεί νέο κύκλο προσφυγών για την εφαρμογή της απόφασης περί επαναπρόσληψής τους, αλλά και καταγγελιών στο ΙΚΑ προκειμένου να διεκδικήσουν ένσημα, καθώς οι stagers δεν απολαμβάνουν ασφάλισης παρά μόνον ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Στο Πρωτοδικείο Αθηνών εκκρεμούν πάνω από 50 προσφυγές απασχολουμένων στα προγράμματα stage. Για κάποιες έχουν ήδη εκδοθεί προσωρινές διαταγές που αναγκάζουν τους δημοσίους οργανισμούς (υπουργεία, ΙΚΑ, κ. λπ.) να επαναπροσλάβουν τους εργαζομένους μέχρι την εκδίκαση της κύριας αγωγής και φυσικά να τους καταβάλλουν μισθό. Η απόφαση, ωστόσο, που αναμένεται να σηματοδοτήσει νέο κύμα προσφυγών, αλλά και να λειτουργήσει ως δεδικασμένο για τους χιλιάδες που εργάστηκαν ως stagers, είναι η υπ’ αριθμόν 6920/2010 που εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, αναγκάζοντας το υπουργείο Εργασίας να αποδέχεται στις υπηρεσίες του ως εργαζομένους αυτούς που επί χρόνια αντιμετώπιζε ως «μαθητευόμενους». Με την απόφαση αυτή κρίνεται ότι πραγματικός εργοδότης δεν είναι ο ΟΑΕΔ, μέσω του οποίου προσελήφθησαν, αλλά η κατά περίπτωση δημόσια υπηρεσία.
-
Το σκεπτικό της απόφασης καθιστά σαφές ότι πρόκειται για «μαθητευόμενους», οι οποίοι όμως κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του υπουργείου Εργασίας και μάλιστα υποαμείβονταν.
«Δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι η μακροχρόνια απασχόληση των εργαζομένων αυτών είχε σκοπό την επαγγελματική κατάρτισή τους, την ένταξη ή την επανεκπαίδευσή τους επί ενός αντικειμένου ευκόλως κατανοητού. Η πραγματική φύση της απασχόλησης των εργαζομένων ήταν αυτή της εξαρτημένης εργασίας», αναφέρει η απόφαση, επισημαίνοντας παράλληλα ότι υπήρξε κατάχρηση, καθώς όχι μόνο δεν μαθήτευαν, αλλά κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών του υπουργείου, καθ’ υπέρβασιν μάλιστα κάθε εκ του νόμου χρονικού ορίου. «Τέτοιου είδους αποφάσεις αποτελούν ράπισμα σε επιλογές των εκάστοτε κυβερνήσεων», σχολιάζει στην «Κ» ο εργατολόγος κ. Δημήτρης Περπατάρης.
«Οι δημόσιοι οργανισμοί υποχρεούνται από τις αποφάσεις να αμείβουν τους εργαζομένους, εν τούτοις δεν συμμορφώνονται», συμπληρώνει, προσθέτοντας ότι η μη συμμόρφωση του Δημοσίου με τις δικαστικές αποφάσεις ανοίγει νέο κύκλο προσφυγών, καθώς οι εργαζόμενοι καταθέτουν ασφαλιστικά μέτρα κατά του Δημοσίου αναφορικά με τη μισθοδοσία τους και «η παραβίαση των αποφάσεων και των προσωρινών διαταγών υπαγορεύεται από πολιτικές και δημοσιονομικές σκοπιμότητες και όχι από τον νόμο».
Εκτός από τις προσφυγές στα δικαστήρια, πληθαίνουν και οι καταγγελίες stagers στο ΙΚΑ, οι οποίοι βάσει δικαστικών αποφάσεων διεκδικούν την ασφάλισή τους και μάλιστα αναδρομικά. Ωστόσο, αντί το ΙΚΑ να δικαιώνει τους καταγγέλλοντες, αυξάνοντας έτσι τις εισφορές, έχει εκδοθεί εγκύκλιος προς τα κατά τόπους ιατρεία του ΙΚΑ στην οποία επισημαίνεται ότι για τις καταγγελίες των stagers αναμένονται «κεντρικές» οδηγίες.
