"Αναβίωση" στο δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας εξέδωσε, με σημαντική καθυστέρηση, την με αρ. 2307/2014 απόφασή της, με την οποία έκανε δεκτή την αίτηση ακύρωσης της ΓΣΕΕ και ακύρωσε τις διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 1,2 και 4 της ΠΥΣ 6/2012 (2ο Μνημόνιο), ως αντίθετες στο άρθρο 22 παρ. 2 του Συντάγματος. Η απόφαση της Ολομέλειας του ΣΤΕ , αποτελεί ρωγμή στη λογική των μνημονίων και είναι μια ακόμη δικαίωση των αγώνων της ΓΣΕΕ η οποία είχε ζητήσει από το Συμβούλιο της Επικρατείας την ακύρωση του συνόλου των διατάξεων της Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, με την οποία τέθηκαν σε ισχύ σειρά βάναυσων και αντεργατικών μέτρων, σε εφαρμογή των δεσμεύσεων του 2ου Μνημονίου.

Με την ακύρωση της επίμαχης διάταξης του άρθρου 3 της ΠΥΣ 6/2012 θα αναβιώσει το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, που αποτελεί τον επικουρικό μηχανισμό στήριξης της συλλογικής αυτονομίας και εξασφαλίζει την ύπαρξη συλλογικών ρυθμίσεων. Θα αποκατασταθεί ακόμη η δυνατότητα ρύθμισης με διαιτητική απόφαση του συνόλου των όρων εργασίας που μέχρι σήμερα είχαν εγκαταλειφθεί στην ατομική διαπραγμάτευση, δηλαδή στην υποταγή του εργαζομένου στον εργοδότη.
Με τις ρυθμίσεις του 2ου Μνημονίου είχε καθιερωθεί το δικαίωμα προσφυγής στη διαιτησία αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών (άρθρο 3 παρ. 1), η προσφυγή στη διαιτησία είχε περιορισθεί αποκλειστικά στον καθορισμό βασικού μισθού ή/και βασικού ημερομισθίου με απαγόρευση ρύθμισης οποιουδήποτε άλλου ζητήματος, ακόμη και διατηρητικών ρητρών (άρθρο 3 παρ. 2), ενώ εκκρεμείς προσφυγές στον ΟΜΕΔ αν μεν είχαν κατατεθεί μονομερώς ετίθεντο στο αρχείο, ενώ αν είχαν κατατεθεί με κοινή συμφωνία κρίνονταν σύμφωνα με τις ρυθμίσεις της ΠΥΣ 6/2012 (άρθρο 3 παρ. 4).