ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΑΥΡΙΟ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΟΘΗΚΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΠΑΤΑΡΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ :
Επί της διαφοροποίησής μας από τους λοιπούς κατόχους ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου
1. Όπως αναλυτικά εκτέθηκε στο δικόγραφο της υπό κρίση αίτησης ακύρωσής μας ,δεν αποκτήσαμε τους υπό κατοχή μας τίτλους ομολόγων μέσω επενδυτικής επιλογής, ούτε κατόπιν επιλογής μας ή τυχόν διαπραγμάτευσής μας, αλλά το Ελληνικό Δημόσιο επέλεξε μονομερώς, επέβαλε και εισήγαγε νομοθετική ρύθμιση χάριν καταβολής για την έκδοση ομολόγου υπέρ των απολυμένων της εργοδότριας εταιρείας με την επωνυμία «ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΕΣ Α.Ε.» μέσω ειδικού ομολογιακού δανείου 1% λήξεως 30.6.2012 και με τη ρητή πρόβλεψη ότι η εξόφληση των τίτλων θα γίνει στην ονομαστική αξία εκάστου των τίτλων, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 2/10210/0023Α/31.1.2011 Υ.Α του Υπουργού Οικονομικών και προφανώς χωρίς να έχουμε καμία σκέψη κερδοσκοπίας. Ειδικότερα, το Ελληνικό Δημόσιο προς εκπλήρωση της εκ του νόμου υποχρέωσής του, βάσει του άρθρου 4 του Ν. 3717/2008, καταβολής του εφάπαξ ποσού κοινωνικής ενίσχυσης και σύμφωνα με το άρθρο 49 παρ. 4 του Ν. 3871/2010, με το οποίο προστέθηκε επιπλέον παράγραφος (ως παράγραφος 5) στο άρθρο 4 του Ν. 3717/2008, κατά την οποία «Η καταβολή του εφάπαξ ποσού κοινωνικής ενίσχυσης στους δικαιούχους του άρθρου αυτού μπορεί να γίνει εν όλω ή εν μέρει με την έκδοση ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται το ύψος των ομολόγων που θα εκδοθούν, οι όροι και η διαδικασία έκδοσης τους», αποφάσισε μονομερώς την έκδοση των ομολόγων των οποίων τυγχάνουμε κάτοχοι και δικαιούχοι αυτών. Επισημαίνεται ότι στη τροποποίηση του νόμου επιλέχθηκε από το νομοθέτη η λέξη «καταβολή» και όχι εξόφληση, για το λόγο ότι απέβλεπε στη καταβολή του εφάπαξ ποσού κοινωνικής ενίσχυσης μέσω του ειδικού ομολόγου.
2. Ουσιαστικά, η ονομαστική αξία που αναγραφόταν στους άυλους τίτλους των ομολόγων εκάστου εξ ημών και πριν την εφαρμογή των με την υπό κρίση αίτηση ακύρωσής μας προσβαλλόμενων πράξεων, αντιστοιχούσε στο εφάπαξ ποσό κοινωνικής ενίσχυσης του άρθρου 4 του Ν. 3717/2008 που αναλογούσε σε έκαστο εξ ημών αφαιρουμένου του συνολικού ποσού των 35.000,00 €, το οποίο μας καταβλήθηκε σε δύο δόσεις, ήτοι ποσό 15.000,00 € δυνάμει της υπ’ αριθμ. ΚΥΑ 143/2010 (ΥΑ 14360/583 ΦΕΚ Β 1062/13.7.2010) και ποσό 20.000,00 € δυνάμει της υπ’ αριθμ. ΚΥΑ 925/2011 (ΥΑ 925/54 ΦΕΚ Β 439/18.3.2011). Σύμφωνα δε με την αιτιολογική έκθεση του Ν. 3717/2008 «…το ποσό αυτό (το προβλεπόμενο εκ του άρθρου 4 εφάπαξ ποσό κοινωνικής ενίσχυσης) καταβάλλεται σαν αντιστάθμισμα του γεγονότος ότι οι εκκαθαριζόμενες εργοδότριες εταιρείες δεν έχουν τα χρήματα για να καλύψουν τις αποζημιώσεις του προσωπικού τους, ενώ έχουν αποκτήσει την ευχέρεια να λύουν τις συμβάσεις εργασίες αζημίως» . Η αληθινή βούληση του νομοθέτη ήταν να προβεί στη θέσπιση του ανωτέρω εφάπαξ ποσού κοινωνικής ενίσχυσης ως αντιστάθμισμα της αποζημίωσης απόλυσης, προκειμένου να διασφαλισθεί η εγκυρότητα της καταγγελίας των συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου των εργαζομένων του ομίλου «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ». Όλα τα ανωτέρω δήλωνε, με τον πλέον σαφή και ρητό τρόπο, και ο τότε Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών κος Χατζηδάκης (νυν Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων), με την από 19.9.2008 επιστολή του, ήτοι περίπου δύο (2) μήνες πριν από την ψήφιση του Ν. 3717/2008, όπου διατεινόταν ότι «Όλοι οι πιλότοι θα λάβουν εφάπαξ ποσό κοινωνικής ενίσχυσης, αντίστοιχο με το ποσό που θα έπαιρναν από τον εργοδότη τους τη στιγμή που λύεται η σύμβασή τους» .
3. Η καταβολή του εφάπαξ ποσού κοινωνικής ενίσχυσης κατά την παρ. 2 του άρθρου 4 του Ν. 3717/2008 θα γινόταν από τον ΟΑΕΔ αντί της εταιρείας με την επωνυμία «ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΕΣ Α.Ε.», ιδρύοντας κατά αυτόν τον τρόπο μία σχέση αναγκαστικής ex lege αναδοχής χρέους. Η με οποιαδήποτε τρόπο καταργητική ρύθμιση του εφάπαξ ποσού κοινωνικής ενίσχυσης αποκρούεται με βάση το άρθρο 4 παρ. 1 Συντ., αφού μια τέτοια κατάργηση καταβολής της εκ του νόμου (ν. 2112/20 & ν.3198/1995) αποζημίωσης απόλυσης για τους απολυμένους πρώην υπαλλήλους της Ολυμπιακής, ενός μέτρου γενικής προστασίας των εργαζομένων, είναι εντελώς αδικαιολόγητη και άρα αντισυνταγματική. Άλλωστε, η αποζημίωση απόλυσης έχει αναπτύξει ιδιαίτερη κανονιστική αντοχή, όχι μόνο ως στοιχείο του κοινωνικού δικαιώματος της εργασίας του άρθρου 22 παρ. 1 εδ. α’ Συντ. αλλά και με βάση τη νομολογία της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, η οποία την αντιμετωπίζει ως θεμελιώδες δικαίωμα (ΟλΑΠ 20/1988 ΕΕργΔ 1988.1167, ΑΠ 1929/1990 ΔΕΝ 1993.473). Δυνάμει της διάταξης του άρθρου 14Α του Ν. 3429/2005 προβλέφθηκε το δικαίωμα του εκκαθαριστή των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΩΝ να λύει αζημίως με καταγγελία τις συμβάσεις των εργαζομένων της, πλην όμως η λύση των εργασιακών συμβάσεων με τον παραπάνω τρόπο δεν θα ήταν νόμιμη και δεν θα μπορούσε να απαλλάξει τον εργοδότη από την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης απόλυσης, εάν δεν λαμβανόταν ίσο μέτρο, δηλ. εν προκειμένω το «εφάπαξ ποσό κοινωνικής ενίσχυσης» (Εφ.Αθ. 9005/1997 ΔΕΕ 2/1997,178, Εφ.Θεσ.1471/1998 ΔΕΕ 7/1988,719).
